EN57 — normalnotorowy trójczłonowy niskoperonowy elektryczny zespół trakcyjny (EZT) budowany w Pafawag w latach 1962—1993 w liczbie 1429 sztuk. Jest to najdłużej budowany EZT na świecie. Poprzednikiem EN57 był EW55.
Na bazie EN57 budowano jednostki z dodatkowym członem silnikowym — EN71, dalekobieżne ED72 i ED73 oraz EW58 i EW60. EW60 w PKP SKM sprzedano przewoźnikowi Koleje Mazowieckie, która poddała je naprawom i modernizacjom.
Na przestrzeni lat eksploatacji EN57 poddawane były przez różnych właścicieli i modernizacjom.
EN57 był nazywany kibel, żółtek, enka.
Historia
W latach 50 wieku XX w Polsce dominowały zespoły wysokoperonowe. Ze względu na to, że nie wszystkie perony były wysokie, zaistniała potrzeba pojazdu uniwersalnego.
Prace projektowe nad nową serią trwały w latach 1959—1961.